προσυφίσταμαι

Α

1. απαντώ, αποκρίνομαι

2. προσυπάρχω

3. (η μτχ. ουδ. παρακμ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ προσυφεστῶτα

αντικείμενα που επιδρούν στην ψυχή από έξω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + ὑφίσταμαι «υπάρχω, αντιπαρατίθεμαι»].